Ik vind alles aan paarden leuk, maar mijn hart ligt echt bij de dressuur.

Ik ben een typische dressuurmiep. Dressuur is veel meer dan saaie kunstjes in een rijbak. Dressuur is kunst! Ik kan gerust een aantal uur achter elkaar Grand Prix proeven kijken, terwijl een ander het na 2 proeven wel gezien heeft. Ik durf dressuur te vergelijken met moderne dans, ik wordt hierdoor heel erg geïnspireerd, de ruiter leidt de dans en het paard volgt als een trouwe partner.

De absolute perfecte dressuur doet het lijken alsof de ruiter geen hulpen geeft. Als er sprake is van een harmonieuze samenwerking tussen ruiter en paard kan het mij ontzettend ontroeren, sterker nog menig maal heb ik met een brok in mijn keel gekeken naar Anky van Grunsven die haar Bonfire in hun dans leidt. Anky is de ruiter die ervoor zorgde dat tribunes tijdens een dressuurwedstrijd opeens weer gevuld werden omdat mensen haar graag live wilde zien.

Iedere ruiter zal dressuur gebruiken als de basis van de africhtingen van zijn of haar paard. Ook voor springruiters bijvoorbeeld is het van groot belang dat het paard goed gegymnastiseerd is en aan de hulpen staat. Maar de marathon 4 span rijder is er ook bij gebaat als de paarden dressuurmatig goed getraind zijn.

Vaak hoor of lees je dat mensen de beoordeling van dressuurproeven niet eerlijk vinden. De KNHS leidt juryleden op, deze opleiding is kort van duur maar voor de cursist een pittige kluif. Niet alleen moet je leren de juiste beoordeling te geven maar moet je ook al die regels leren! Als de juryleden dan eenmaal hun licentie behaald hebben zijn zij verplicht om zich continu te blijven bijscholen. Juryleden nemen hun taak wel degelijk serieus. En helaas het gebeurt wel eens dat je iets niet gezien hebt omdat je focus bijvoorbeeld op de achterhand lag in plaats van die tong die naar buiten steekt. Maar neem van mij aan, dat elke jury zijn uiterste best zal doen om iedereen een eerlijke beloning van hun proef te geven!