Er was eens…. zo beginnen sprookjes vaak. En deze blog gaat ook over een sprookje. Het sprookje over het bijzondere paard Zorro.

Er was eens, het sprookje Zorro.

Vaak heb ik al ontroerende dingen over hem geschreven. Wat een bijzondere knol is het, voor mij! Ieder ander gunt hem misschien het aankijken niet, maar voor mij is hij heel speciaal. Via handelaar Niek van de Panne werden wij, mijn ouders en ik, in contact gebracht met Zorro. Onze kennismaking ging niet echt heel goed. Toch werd ik op 18 april 1995 eigenaar van het paard Zorro. Een paard geboren op 01-01-1990 zonder papieren. Misschien is dat het enige wat ik me altijd ben blijven afvragen, wat voor bloed stroomt er door zijn aderen??? Inmiddels heb ik Zorro dus vandaag precies 23 jaar!

Heel veel meegemaakt.

Zorro en ik hebben heel veel meegemaakt samen. Als je al zo lang bij elkaar bent, dan kan dat ook niet anders. Er zijn heel veel mooie momenten maar ook hele moeilijke momenten geweest. Voor mij was het grootste dieptepunt 12 april 2014. Toen we je met gierende banden naar de dierenartspraktijk brachten omdat je een losse hoefwand had en dit zo ernstig was dat er met spoed door een dierenarts naar gekeken moest worden. Toen de dierenarts mij zei dat het vooruitzicht minimaal 6 maanden volledige boxrust zou kunnen zijn, zei ik, omwille van Zorro, dat het dan klaar was en ik hem dit niet aan zou doen. Gelukkig hebben we een hele goede oplossing kunnen vinden voor jou en was je hoefwand 10 maanden volledig terug gegroeid.

Vele hoogtepunten meegemaakt.

We hebben ook heel veel hoogtepunten meegemaakt. Laatst zei ik dat Nederlands Kampioen worden in 2007, onder de omstandigheden waarvan Zorro en ik dondersgoed weten waar dit om gaat, was dit een hele gave ervaring. Maar is dat het hoogtepunt? Of was dat de clinic bij Anky waar we de discussie over te diep gaan aangingen. Selectie Rabobank talentenplan? Optreden Woerdense Paardendagen? Ik vindt het allemaal bijzonder. Als groen paard bij een opvliegende pubermeid terecht komen, altijd hadden mensen negatief commentaar en ze zeiden dat we er niet zouden komen, we kwam er toch, de klasse Z. Maar ook daarna de tijd van aanpassen, jij je aanpassen aan mijn chronische rug aandoening en leren omgaan met mijn beperkingen, samen van sportcombinatie naar recreatiestel. Of is toch het hoogtepunt wanneer jij hinnikt als ik op stal aankom, omdat je naar 23 jaar nog steeds blij bent om mij te zien?

Trots op mijn paard.

Lieve Zorro ik ben zo trots op het feit dat jij al 23 jaar mijn paard bent, mijn maatje. En het maakt niet uit dat sommige doelen niet behaald zijn, dat is voornamelijk mijn schuld! Ik ben trots op hoe jij nog elke dag fit je stal uit komt. Al 23 jaar mag ik je “baasje” zijn, bedankt daarvoor lieve Zorro.