Jij en ik al 24 jaar samen. Ja lieve Zorro vandaag is het precies 24 jaar dat ik jouw mijn paard noemen mag. Elk jaar verder is het steeds specialer. Dat wij het al zo lang met elkaar uithouden.

Een sprookje.

Vorig jaar benoemde ik je als een sprookje. Maar misschien zijn wij samen wel het sprookje. Ben jij op jezelf geen sprookje, ik ben al helemaal geen sprookje. Daarom, misschien zijn wij samen misschien wel het sprookje. Heel soms kan ik echt niet je toekomen, dan voelt voor mij niet goed. Als ik dan eindelijk, want ja soms duurt het dan lang dat ik je niet zie, weer opzoek, flik je het mij elke keer. Je negeert me. Je bijt me, soms trap je me, je begroet me niet eens. Dit is jouw manier om aan mij te vertellen dat jij mij ook gemist hebt. De dag daarna, is het altijd weer echte liefde. Je begroet me enthousiast omdat je weet dat ik je voorlopig niet in de steek zal laten.

Liefde gaat niet altijd over rozen.

Helaas gaat liefde niet altijd over rozen. Dat hebben wij samen ervaren. In de 1ste jaren dat jij mijn paard was, heb ik veel fouten gemaakt. Die heb je me altijd vergeven. Dank je wel daarvoor. Maar hé jij mag er zelf ook zijn. Al die gemene streken die je me hebt geleverd waren zeker niet mis. En nog weet je me vaak te foppen. Het ene moment doe je alsof je bijna dood gaat om het volgende moment genadeloos toe te slaan en een rotstreek uit te halen. Maar dat jij op deze leeftijd, van 29 jaar, nog steeds ondeugd bent, tja dat zal ik jou dan maar vergeven. En heel stiekem Zor, ik moet er vaak stilletjes om lachen, ouwe gek!.

Oude liefde roest niet.

Als de dag van gisteren herinner ik me hoe jij 24 jaar geleden in mijn stal kwam staan. Ik hoop dat jij je als de dag van gisteren herinnerd hoe deze ruiter, die jij tijdens onze 1^ste rit het achterste van je tong liet zien, liefdevol de zorg voor jouw op zich nam en je het gevoel had dat je thuis was. Want helaas veel over je verleden voor onze tijd, weten we niet. Samen hebben wij daarna gewerkt aan een heel mooi verleden waarvan ik hoop dat jij er met trots op terug kijkt. Ik doe dat in ieder geval wel. Nederlands Kampioen met het viertal, een comeback van blessure waardoor je afgeschreven was. Wat te denken van een aantal jaar terug dat je bijna je halve hoef verloren was . Je diagnose was niet gunstig. De leeftijd speelde mee. Maar je deed het toch maar weer, genezen! We hebben samen hele mooie dingen gedaan en bereikt. Dingen waarvan anderen zeiden dat we deze nooit zouden bereiken. Maar de liefde tussen ons, deed ons net dat extra aan elkaar geven. Wij samen schreven een sprookje. Oude liefde roest niet zeggen ze. Jij bent mijn oude liefde, liefdevol kijk ik terug op ons verleden. Jij bent mijn oude liefde en je roest nog steeds niet.