Nee nu doe ik het gewoon weer schreeuw ik boos tegen mezelf terwijl de zweetdruppels over mijn rug glijden. Het is vrijdag 30 augustus en de klok slaat bijna 11:00 uur. Het is warmer dan we gedacht en ieder moment kan ze hier zijn dus ik moet opschieten. Waarom doe ik dit?
-
Eindelijk is het zover en gaat het gebeuren.
Als ze er is roep ik eindelijk is het zover en gaat het dan echt gebeuren. Judith de fotograaf van Judimage is naar onze stal gekomen en zal vandaag foto’s maken van Zorro en mij. In mijn vorige blog heb ik jullie al opgebiecht dat het resultaat van mijn eerste fotoshoot een beetje teleurstellend was voor mij. Om dat gevoel goed te maken heb ik Judith uitgenodigd en na wat overleg met onze drukke agenda’s was het dan eindelijk gelukt om een afspraak te maken.
En opnieuw heb ik alles uit de kast getrokken om Zorro mooi op de foto te krijgen. Te laat dacht ik eraan om te vragen of de kapper mijn haar kon stylen dus moest ik zelf pielen met de föhn. En als je dan betekent dat ik meestal een dotje in mijn haar doe, is dit een hele uitdaging voor mij. Op het allerlaatste moment bedacht ik dat ik zelf ook nog wel iets passends aan zou moeten trekken. Het mag duidelijk zijn deze shoot draaide voor mij enkel en alleen om Zorro. En daarvoor doe ik dit!
Appeltje eitje.
Omdat ik Judith vooraf al wat beelden gestuurd had van mooie plekjes in de buurt van stal, hadden we al snel besloten waar de shoot zou plaats vinden. Met haar auto volgeladen met fotoapparatuur en afleiding attributen rijdt Judith naar de afgesproken plek en ik loop erheen met Zorro die naar mijn idee al weer te veel praatjes had. Ook aan Judith laat Zorro even zien dat hij weinig geduld heeft. Het is alsof hij wil onderhandelen. Ik ga 2 tellen mooi staan voor jou, dus schiet snel dat plaatje. Pak je kans voor het te laat is.
Aangezien Judith haar camera altijd op scherp heeft staan, levert dit ook plaatjes op die hilarisch zijn. Mijn lieve stalgenoot is erbij om te helpen bij de shoot, let op als jij net als ik het ook nog nooit gedaan hebt en van plan bent om het te gaan doen, je hebt echt een hulpje nodig!. Mijn stalgenoot probeert Zorro te imponeren met knuffels, dierengeluidjes, een fotografiescherm maar als je 29 jaar oud bent, raak je niet zo snel ergens meer van onder de indruk. Maar omkopen met eten daar zijn die oudjes nog wel een beetje gevoelig voor. Toch was het echt een appeltje eitje en zat de shoot er zo op.
De tijd is voorbij gevlogen.
Voordat we het ons realiseerden zijn we ruim een uur foto’s aan het maken geweest. Door de afwisseling van posities en plekken op onze gekozen locatie is de tijd voorbij gevlogen.
Als Zorro het gras indook na 2 tellen geposeerd te hebben bekeek Judith snel de gemaakte foto’s en verwijderde direct wat verwijderd kon worden. Hierdoor bleef de beweging in de shoot en hadden we geen idee van de tijd die dus voorbij vloog. Judith bleef creatief in het bedenken van nieuwe posities of plekjes waar we net mooi licht of een mooie achtergrond hadden. En Zorro werkte op zijn manier gewillig mee want inmiddels hadden we het omkoopmiddel ingezet, zijn favoriete snaaierij gesuikerde banaansnoepjes en pepermuntjes. Dat hij daarvoor de haren uit mijn hoofd moest trekken was een beetje jammer maar typeert ook echt Zorro.
Met mijn handen vol naar huis.
Als Zorro en ik terug lopen naar zijn huis heb ik opnieuw mijn handen vol aan de ouwe man. Ik ben opgelucht dat we dit nog hebben kunnen doen. Misschien is Zorro wel net zo nieuwsgierig als ik naar het resultaat. Voordat we dit konden bekijken moest eerst de hele rateplan weer ongedaan gemaakt worden, bandages eraf, knotten eruit knippen, staart eruit halen en lekker de weide op. Ditmaal wist ik gewoon zeker dat het mijn investering waard zou zijn. Terwijl Zorro staat te genieten in het gras mag ik alvast van Judith de foto’s bekijken op haar camera. Wat ik zag bevestigde mijn vertrouwen dat ik in haar had, als zij foto’s van mij en Zorro zou maken dan zat het wel goed. Judith heeft het voor elkaar gekregen om bezorgdheid, trots, liefde en gekkigheid in 1 fotoshoot te vangen.
En nu heb ik een probleem.
En nu heb ik een probleem, een groot probleem of misschien wel beter 92 problemen. Ik zit een beetje met mijn handen in mijn zelf gestylde haar. Toen ik de foto’s al heel snel ontving in mijn mailbox wist ik meteen dat het onmogelijk is om een keuze te maken uit alle foto’s. Elke emotie die gevangen is door haar lens is me even dierbaar. Elk detail geeft me vlinders in mijn buik.
Wil jij net als ik 92 problemen na een fotoshoot, neem dan zeker contact op met Judimage misschien worden we dan straks wel lotgenoten. Misschien dat ik er zelf binnenkort nog wel een bij haar doe.
