Want mijn leven was een feestje, echt waar. Die Miep van mij zeurt wel altijd over alle fouten die ze gemaakt heeft, maar geloof me mijn leven was goed.

Ik zag het leven en leefde mijn eigen leven.

Op 1 januari 1990 zag ik zogenaamd het leven. Omdat mijn ouders mij hebben afgestaan is er geen andere datum bekend, dus ik vierde, wij vierde, mijn verjaardag altijd op 1 januari. Op 14 december 2020 heb ik mijn laatste uitademing gedaan en dat was goed. Geloof me ik heb mijn leven geleefd, op mijn eigen manier, tot beschamend toe. Vandaar dat papa en mama mij waarschijnlijk verlaten hebben en niet eens hebben opgegeven bij de burgerlijke stand. Wie zij zijn weten we dus niet. 11 april 1995 stelde Niek mij voor aan Miep en ik was op slag verliefd. Ik sloofde mij enorm voor haar uit waardoor ik haar wel wat bang maakte. Uiteindelijk mocht ik op 18 april 1995 met haar mee naar mijn nieuwe huis.

Ik bleef mijn best doen om haar te imponeren met mijn snelheid, mijn alertheid en bleef bedelen om haar aandacht. Angstzweet heeft ze gehad joh. Maar elke dag kwam ze weer bij mij terug, dus ik bleef hoop houden.

Ik heb vele hoogtepunten in mijn leven gekend.

Uiteindelijk hebben we, zoals het in een goed huwelijk betaamd, compromissen gesloten en heb ik samen met haar vele hoogtepunten mogen meemaken. Ik kreeg wel wat last van mijn lichaam maar kreeg echt de allerbeste zorg die ze me konden geven. Dat ik mijn allergrootste passie, het springen, niet meer kon doen hierdoor vond ik lastig. Ik zette wel mijn allerbeste beentje voor tijdens de dressuur. Ook omdat zij dat zo leuk vond. Uiteindelijk is het haar schuld geweest dat ik niet meer mocht schitteren op het wedstrijdterrein. Haar lichaam ging stuk maar ze bleef me trouw. Samen hebben we geaccepteerd dat onze lichamen het niet zo goed meer deden en genoten we intens van elkaar tijdens de dingen die we nog wel konden doen.

Elke dag heb ik 1000% genoten in mijn leven.

Natuurlijk heeft zij dingen gedaan, die ik niet zo tof vond. Maar weet je hoeveel dingen ik gedaan heb, die zij niet tof vond? Tot aan mijn laatste ademteug heb ik ervan genoten om te etterstralen en hiermee te zorgen dat zij haar aandacht onvoorwaardelijk 1000% bij mij had. Eerlijk we dachten allebei dat een gepensioneerd leven niets voor mij zou zijn, maar de laatste 2 jaren waren fantastisch! Een beetje chillen in de kraal, op de weide, in mijn stal.  Het laatste jaar was moeilijk, ze zeggen dat ik het aan mijn hart heb, er viel een tand zomaar uit mijn mond terwijl ik aan het eten was, als ik gerold heb, heb ik ffff nodig om weer met beide benen op de grond te staan. Maar mijn taak hier was nog niet klaar. Ik moet namelijk elke dag Miep erdoor heen sleuren, ze heeft een hele zware tijd achter de rug, nu zij heeft besloten dat ik mag gaan, kijken jullie dan een beetje naar haar?

Proost op mijn leven en treur niet om mij.

Elke dag die ik geleefd heb, heb ik mijn eigen feestje gevierd. En daarom wil ik niet dat jullie om mij treuren maar op mij proosten. Ik heb ruim 30 jaar mogen worden op een vitale manier en dat heb ik aan Miep te danken. Het tientje, een gelukstientje noemen ze het, dat ze kregen bij mijn aankoop heeft ons allemaal heel veel geluk mogen brengen. En nee ik vind het niet leuk om weg te gaan maar ik hoop dat in de paardenhemel mijn ouwe maten Aldo en Happy Dancer op mij wachten zodat ik verder met hen kan feesten.

Lieve Miep.

Lieve Miep, bedankt voor wat je me hebt gegeven en ik ga wel weg maar ik verlaat je niet. Ik zal altijd bij je zijn, want jij, jij bent mijn danspartner, mijn maatje, mijn miep voor het leven. Het is goed dat jij de beslissing hebt durven nemen want ik zou je nooit zomaar willen verlaten.

Met heel veel dikke tranen laat ik weten dat na een prachtig leven, Zorro helaas is overleden. Ik zal mijn maatje ontzettend missen maar als je zo mooi oud mag worden, is het goed zo.