Ruiters zorgen dag in, dag uit, enorm goed voor hun paard. Daarbij kan het zijn dat ze zichzelf soms wat tekort doen. Ruiters zouden eens wat beter voor zichzelf mogen zorgen.

De koek is op.

Op het moment dat ik deze blog voor jullie schrijf is, is de koek op. Tot op de laatste kruimel. Het negeren van signalen, altijd maar doorgaan, altijd klaar staan voor een ander, bijscholing hier, bijscholing daar. De koek is op. Ik kreeg te horen dat ik een lichamelijke burn out heb. Nee maak je geen zorgen, geestelijk is het in orde maar mijn lichaam is op.

Als je paard wat mankeert ren je naar de dierenarts.

Maar toen ik zelf in mijn maag getrapt werd door een pony tijdens het binnenhalen kon ik niet naar de arts rennen. Eerst heb ik mijn taak, de paarden binnen halen, volbracht. Toen ik klaar was met mijn taak, was het inmiddels 17:00 uur geweest. Dat betekent dat de post in het ziekenhuis bij ons gesloten is. Ik zou naar een ander ziekenhuis moeten uitwijken voor een diagnose. Dit zou mij vele (kostbare) uren kosten. Hierdoor ben ik niet gegaan. Enorme maag en darm klachten ontstonden er. Deze klachten zijn inmiddels zo erg dat ik heel selectief geworden ben in mijn eten. Of het bezorgd me maagpijn of het laat mijn darmen koken en dan moet ik hopen dat ik op tijd het toilet haal. Zover zou geen enkele paarden eigenaar het laten komen voor zijn paard.

En toen was er opeens een hele rare blessure.

Uit het niets, 21 januari 2017 een gigantische pijn in mijn linker heup en lies. De klachten zijn minder geworden maar zijn nog steeds enorm actief. Het is zo erg dat ik niet eens meer durf te paardrijden! Ik ben in de tussentijd van fysio veranderd. Een aanleiding voor de klachten zijn er niet. Inmiddels was ik ook in het ziekenhuis terecht gekomen bij de KNO arts. Klachten waren aanhoudelijke oorpijn, nee geen dagen, geen weken al ruim 6 maanden. Na onderzoek kreeg ik te horen dat ik op de rand voor een gehoortoestel zit, maar er geen directe aanleiding voor mijn klachten waren. Mijn arts deed nog 1 test en verwees me naar de kaakchirurg. Inmiddels gebruik een heel scala aan medicijnen en massageapparatuur

Wat hebben oorklachten met een kaakchirurg te maken?

Ja dat dacht ik ook. Op foto bleek dat ik 3 verstandskiezen heb, die zich nog onder mijn tandvlees bevinden. Ik kreeg daarnaast de diagnose overbelaste kaakspieren en moest de spieren tot ontspanning brengen met massagetechnieken, medicijnen en meer ontspanning. Iedere 4 weken voor controle maar de klachten gingen niet over. Op mijn verzoek zullen de verstandskiezen verwijderd worden. Omdat het een hele klus zal worden ga ik onder gehele  narcose.

Verbanden gevonden.

Terwijl ik met de fysio naast mijn heup ook aan de slag ga met mijn kaakspieren vinden we een verband. De heupklachten staan echt in verband met de kaakklachten. Als ik namelijk mijn kaakspieren masseer, doet mijn heup pijn. Enkele weken later komt mijn fysiotherapeut met de diagnose dat ik het aan mijn Maagmeridiaan heb en dan vallen alle puzzelstukjes samen.

Kop in het zand steken.

Sinds de diagnose chronische rug aandoening in 2004, je leest daar meer over hier heb ik eigenlijk mijn kop in het zand gestoken en ben ik altijd op zoek geweest naar mogelijkheden om mijn grootste passie, paardrijden, uit te voeren. Vooral toen in 2012 een ingrijpende gebeurtenis in mijn leven plaats vond heb ik mijn kop in het zand gestoken en er eigenlijk niet meer uitgehaald.

Gas erop en gaan.

Weglopen voor feiten, mezelf niet laten raken, gas erop en gaan, doorgaan en vooral door blijven gaan. Dit allemaal heeft ertoe geleid dat mijn lichaam nu op de rem getrokken heeft. Al heel lang gaf mijn lichaam signalen dat er iets niet in orde was. Doordat mijn kop in het zand zat en mijn voet op het gaspedaal heb ik deze genegeerd. Mijn behandelaar heeft mij uitgelegd dat dit komt omdat mijn zenuwstelsel niet langer meer in balans is en alleen nog maar functioneert op het systeem dat aangedreven wordt door adrenaline.

Vandaag is het zover.

Vandaag is de dag dat ze mij gaan verlossen van die 3 ellendige verstandskiezen. Ik hoop dat hiermee al mijn klachten aanzienlijk verminderen zullen! En toch vindt ik het ook wel spannend, onder narcose, hoe ga ik hieruit komen, hoe zal ik hiervan herstellen en wat nog het allerergste is, de zorg over Zorro uit handen geven. Want wie rent met hem naar de dierenarts als hem wat mankeert?