Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover. De nieuwe proeven beoordelen. Voor Oekraine had ik ze al een aantal keer mogen beoordelen, online. En nu ging ik dan ook voor het “eggie”.
Het was de eerste keer fysiek jureren na ruim 2 jaar.
Het was voor mij ook de eerste keer fysiek jureren na ruim 2 jaar afwezigheid. Ernstige omstandigheden in de familie “dwongen” mij, om fysiek mijn taak als jurylid tijdelijk neer te leggen. En dat was destijds ook nodig. En het liefste wil ik nog niet fysiek jureren. Puur omdat ik dan schouder aan schouder zit met iemand waarvan ik niet weet hoe deze omgaat met corona. Omdat ik in een verpleeghuis kom met NAH patiënten moet ik gewoon voorzichtig zijn in de omgang met mensen en vindt ik het enorm jammer dat de 1,5 meter regel foetsie is.
Voor het eerst in al die jaren, loopt mijn licentie gevaar.
Maar voor het eerst, in al die jaren dat ik jury ben, komt mijn licentie in gevaar. Ik sta dus letterlijk met mijn rug tegen de muur. Kiezen voor mijn gezondheid en de gezondheid van mijn dierbare, of vechten voor mijn licentie. Omdat ik het jureren te leuk vind, heb ik er toch voor gekozen om voor het laatste te gaan. Ik strijd letterlijk voor mijn licentie dus.
De nieuwe proeven beoordelen.
Schreef ik in mijn vorige blog nog heel optimistisch dat ik de indruk had dat juryleden genoeg tijd hadden om punten en feedback te geven. Vergeet het maar! Zelfs een B proef is gewoon echt aanpoten voor jury en schrijver! Dus ben je als jury opnieuw aan het nadenken waar ga ik wel feedback geven in dit gedeelte en waar laat ik het even zo. Een ontzettende teleurstelling om te constateren dat er gewoon niet genoeg tijd is. Zo kunnen we de ruiters op dit niveau niet de nodige en leerzame feedback geven die zij verdienen. Duidelijk werd mij hoe waardevol mijn manier van online dressuur beoordeling is.
Laat het de pret niet drukken.
Het was af en toe even aanpezen afgelopen zaterdagavond. Dat zal ook ongetwijfeld te maken hebben gehad dat ik 2 jaar online dressuur heb zitten beoordelen en mijn vingers blauw kon typen en mijn stem kon gebruiken bij het inspreken van cijfers en feedback. Maar wat was het weer leuk om fysiek bij die C te zitten. Het was echt een bevestiging voor mij dat ik jureer omdat ik het heel erg leuk vind om te doen. Wat nog leuker was dat ik van een aantal verenigingen hele enthousiaste berichten ontving, of ze het juist gezien hadden op mijn social, was ik echt weer begonnen met jureren? Of ik op een bepaalde datum bij hen kon jureren.
Jureren, proeven beoordelen, doe ik echt heel graag.
Jureren doe ik echt heel graag. Maar momenteel probeer ik me zoveel mogelijk te richten op het jureren van de rubrieken waarvoor mijn licentie dreigt te verlopen en dat is vooral het dressuur mennen. Daarnaast jureer ik wat verder nog nodig is, want de afgelopen 2 jaar is er nogal wat veranderd. Ik jureer tegenwoordig online dressuur, heb een e-book geschreven, ben bezig met een volgend e-book, maar vooral geef ik veel les. En helaas ik ben ook maar een mens en ook ik heb maar 24 uur in 1 dag en 7 dagen per week. Maar dat jureren is gewoon ook te leuk om niet meer te doen.
