Ik wilde me onder de prachtige zandbodem verstoppen. Jan wilde niet galopperen want ik geef anders les dan de andere zei hij.
De 2e les van de module lesgeven aan ruiters met een verstandelijke beperking.
Gespannen rijd ik naar de 2e les van de module lesgeven aan ruiters met een verstandelijke beperking. Spanning, stress en emoties hebben hun tol geëist en ik ben ziek. Ondanks dat ik een negatieve corona uitslag heb wil ik voorkomen dat ik andere mensen ziek kan maken. Zullen ze mij misschien wel wegsturen omdat ze mij niet in deze hoedanigheid op de accommodatie willen hebben? Wat ik overigens heel goed begrijp hé. Maar gelukkig ik mocht naar binnen.
Ga maar lesgeven aan de ruiters.
Voor het eerst mochten we zelf lesgeven aan de ruiters. Vooraf geef ik al aan dat ik weinig lucht heb, slecht bij stem ben dus dat het een hele grote inspanning voor mij zal zijn. Terwijl ik mezelf dus indek denk ik wat l*l je nou Miep, voor deze ruiters is jouw aanwezigheid in de bak al meer dan genoeg. Je hoeft er alleen maar te zijn. Dus daar stond ik dan……..
Nu moet ik het heel anders doen.
Ik weet, ik moet het anders doen. Sowieso is het geven van groepslessen al niet bepaald mijn ding. Nu had ik 3 ruiters in de baan, dus ik kon eraan gaan staan. Jan, Steven en Kees kunnen zelfstandig rijden. De opdracht is het rijden van overgangen op de letter. Ik sta in het midden van de bak, observeer de ruiters en zeg niets…… Niet omdat ik vastzit, ik niet weet wat ik moet doen, ik geef de ruiters de tijd om mij te bekijken en te wennen aan het feit dat ik daar sta. Heel bewust weet ik, ik moet het anders doen. Je hoeft geen kennis over te dragen, je hoeft er niet naartoe te werken dat paard en ruiter zich verbeteren in hun vaardigheden. Het enige wat ik hoef te doen is mijn instructie kort, bondig, duidelijk over te brengen……
Ik hou van veel afwisseling.
Ik biedt ruiters en paarden veel afwisseling, ik hou ervan. Dus na een paar rondjes met overgangen keurig uitgevoerd op de letter dacht ik nou het wordt wel een beetje saai. We gaan wat afwisselen. Ik laat ze vanuit draf een overgang maken naar stap, bij de volgende letter afwenden en aan de overkant de andere kant op en daarna aandraven. Allemaal, Jan, Steven en Kees rijden de overgangen keurig, de wendingen worden zuiver uitgevoerd. En echt er zijn 1.000 aanwijzingen die ik wil geven, meer impuls, denk aan je stelling en buiging, mooi meezijn met je hand, maar ik hou mijn waffel want het moet nu anders.
Zijn we toe aan galop?
Jeeeeee ik kan de ruiters nog meer afwisseling bieden, zijn we toe aan een stuk galop? Terwijl Steven op zijn paard over de hoefslag galoppeert zegt Jan dat hij niet wil galopperen vandaag. Waarom? Je hebt net al stiekem wat gegaloppeerd? Ik merk dat jij het heel anders doet daarom. En daar…. Daar wil ik me dus het liefst gaan verstoppen. En ik baal, ik baal omdat ik het echt heel anders doe dan dat ik het anders doe.
Lesgeven aan ruiters met een beperking is anders.
Het lesgeven aan ruiters met een beperking is echt heel anders. Het is een gave vindt ik. Met beperkte aanwijzingen op de juiste manier de ruiter motiveren en uitdagen om het gevraagde te doen. Echt een vak apart. Nog meer realiseer ik me dat het heel goed is dat Federatie Paardrijden Gehandicapten de kennis is gaan aanbieden in de module vorm. Want lesgeven aan ruiters met een beperking is echt heel ande
