In mijn vorige blog vertelde ik jullie al een beetje over mijn opleiding, lesgeven aan ruiters met A.S.S. En dan nu een vervolg hierop. Waar jullie allemaal al naar uit zaten te kijken, natuurlijk.
Waarom rijden autisten paard?
Over deze vraag hebben wij het tijdens de 2e lesdag gehad. Waarom rijden autisten paard? Voor een autist is paardrijden niet meer dan bewegen. Autisten zijn beperkt in hun inlevingsvermogen. Zoals wij het paardrijden ervaren, ervaart een autist dit helemaal niet. Maar wel 17% van de groep lichamelijk of verstandelijk beperkten, rijden bij FPG aangesloten maneges. Want voor deze doelgroep is paardrijden niet meer dan enkel bewegen. Sommige van hen bewegen zelden tot nooit. Het paardrijden, kan hen in beweging zetten. Als instructeur hoef je je niet druk te maken over het feit dat de ruiter de handen rechtop moet houden. Als instructeur stel je jezelf telkens de vraag, doe ik dit voor mezelf of doe ik dit voor de ruiter?
Wat ik zelf hebben mogen zien.
Wat ik zelf heb mogen zien, ontspanning! Eindelijk weg van alles wat tot overprikkeling kan leiden. Rust! En inderdaad dat heeft de autist al genoeg aan het uitmesten van de stal. Een rondje aan de hand lopen met Zorro. En die ontspanning mag ik alleen op stal zien. Geen enkele andere plek, heeft ditzelfde effect op mijn familielid met autisme. Is dit de helende kracht van het paard? Zorgt het paard voor de ontwikkeling? Ik denk het wel. Paarden hebben een effect, op iedereen! En je houdt van ze, of je haat ze.
Wat zijn de kenmerken van A.S.S.?
Geen enkel mens is hetzelfde. Geen enkele autist is hetzelfde. Er zijn zoveel verschillende soorten autisten. De belangrijkste kenmerken van autisme zijn:
- Beperkingen in de interactie, denk hierbij bijvoorbeeld aan het menselijk contact.
- Detailwaarnemer, veel autisten kunnen veel details waarnemen maar kunnen deze lastig in verband brengen. Dit uit zich in de behoefte aan structuur en duidelijkheid.
- Motorische afwijkingen, vaak is het ritmegevoel matig, hebben ze een lichte houterige motoriek tot extreem fladderen.
- Afwijkende manier van contact zoeken met andere mensen, ze nemen geen initiatief om contact te maken met andere mensen. Wil geen contact maken, kijken weg en willen vaak niet aangeraakt worden.
Verder is autisme nog in 3 kenmerkende groepen verdeeld, maar daarover de volgende keer meer.
Ik kreeg een belangrijke taak.
Ik kreeg namelijk een belangrijke taak gisteren en daar vertel ik jullie nu veel liever over. Ik mocht namelijk tijdelijk de functie van vrijwilliger overnemen tijdens de les. Vrijwilligers zijn overal onmisbaar, maar voor een manege zoals ’t Hoefijzer van zeer groot belang.
Elke ruiter heeft namelijk 1 of 2 vrijwilligers bij zich tijdens de les. Dat wij, de deelnemers aan de opleiding, deze taak mochten overnemen is natuurlijk nogal niet wat. Ik mocht Greet gaan begeleiden. Greet is een subjectieve naam. Wegens privacy redenen kan ik de werkelijke naam niet gebruiken. Greet was nogal wat onzeker toen ik de rol van begeleider overnam. Voordat ze mij naar mijn naam durfde te vragen, controleerde ze eerst uitgebreid of de manen van haar Tinker Kees wel netjes zaten. Toch was het ijs redelijk snel gebroken. Ze vertelde me dat Kees haar grote vriend was waarbij ze hem om de nek ging hangen. Het doel tijdens de les was, dat de ruiters zelfstandig moesten halthouden en voorwaarts stappen. Veel meer is het meestal niet in lessen voor deze doelgroep. Greet kon heel goed halthouden en voorwaarts rijden maar beloonde Kees iets te hardhandig hierna. Dus ik fluisterde haar toe, dat Kees het misschien veel lekkerder vindt om op zijn hals zachtjes gekrabbeld te worden. Dit heeft ze daarna de hele les volgehouden. Nu denk je misschien, dat was een makkie Miep. Vergeet het maar.
Dat beweegt de autist om te paardrijden!
De volgende opdracht was dat ze 1 bordje verder opnieuw moesten halthouden. Dat ging nog wel. Maar toen we er 2 verder moesten en ik dacht te helpen door te tellen, oei Greet keek me toch boos aan. Met als gevolg, ze was te laat! Ook weer een boze blik, hoe kon ik dat laten gebeuren? Maar weet je, autisten kijken je helemaal niet bewust boos aan. Het is niet persoonlijk bedoeld. Greet is blij als het de volgende keer wel goed gaat, ik heb besloten om toch weer mee te gaan tellen. En dat mag iedereen weten, dat het goed ging. Van haar vaste vrijwilligers en begeleiders eist ze een zogenaamde boks. En zo zie je maar weer paardrijden is voor autisten niet meer dan bewegen, want Greet maakt zich niet druk dat Kees niet vierkant staat, dat ze iets te hard inkomt met haar hand, dat ze niet kaarsrecht op haar paard zit. Greet wil bewegen. En dat beweegt de autist om te paardrijden!
