Ik voel een blogje aankomen, het stond in reacties op sociaal media en ik kreeg de vraag via appjes binnen. Ik voel een blogje aankomen. Ja ikzelf voel het ook. Maar, ja een dikke maar. Ik wil niet in herhaling vallen over bepaalde zaken, eerder schreef ik namelijk al over het welzijn van paarden in de paardensport.
Wat nu gaat komen moet een andere toon hebben.
Dat blogje, die er echt wel gaat komen, moet een compleet andere toon van mij krijgen. Omdat creativiteit zich niet laat dwingen heb ik de toon nog niet gevonden. Het klinkt misschien stom maar zo’n blogje bij mij op als poepen. Daarom komt de blog over het houden van paarden op een later moment, maar nu nog niet. Als je mijn sociaal media een beetje volgt heb je de laatste tijd al een indruk gekregen van mijn mening over de paardensport.
Er zullen altijd meer verliezers zijn.
Er zullen altijd meer verliezers dan winnaars zijn. Helaas kunnen we niet allemaal op nummer 1 eindigen. Dat gaat in geen enkele competitie trouwens. Maar laten we alsjeblieft met elkaar voorkomen dat wij, de paardenliefhebbers en de paarden, straks de grote verliezers zijn. Mensen die menen dat paardensport dierenmishandeling is weten nu eenmaal niet beter. Zij zien beelden op sociaal media of fora waar 1.000.000.000 “trainers” in hun reactie aangeven dat het paard pijn heeft, het paard niet correct gereden wordt, het paard aantoont dat het onder dwang moet presteren. En deze mensen denken nou die paardenliefhebbers zeggen dat dus het zal wel kloppen. Paardensport is mishandeling. We moeten ervoor strijden dat de paardensport in de ban gaat. Dus daarom toch maar weer een blogje van mijn hand.
Paardenmensen houden nu eenmaal van paarden.
Paardenmensen houden nu eenmaal van paarden. Eenmaal besmet met het virus paard, is het moeilijk om hiervan te “genezen”. En elke paardeneigenaar houdt van paard(en) op zijn eigen manier. Net zoals ik ervan overtuigd ben dat elke paardeneigenaar zijn/haar paard het allerbeste paard vindt (wat natuurlijk klopt) geloof ik erin dat elke paardeneigenaar gelooft dat hij of zij op de allerbeste manier voor het paard zorgt. Wellicht weten paardeneigenaren die het volgens “ons” niet zo goed doen, gewoon niet beter. Want als ze beter zouden weten waarom doen ze het dan niet beter?
Ik kan me niet voorstellen dat een paardenliefhebber met opzet een paard bewust pijn zal doen. In plaats van een beschuldiging te uiten naar iemand omdat het welzijn van het paard volgens jou in gevaar gebracht wordt, kun je het ook “omdenken”. Misschien weet deze paardeneigenaar niet beter. Maak de eigenaar bewust van wat het “verkeerd” zou doen. Bijvoorbeeld waarom krijgt jouw paard maar zo weinig ruwvoer elke voerbeurt? Terwijl jij eerst dacht, arm dier krijgt veel te weinig ruwvoer. Stel dat deze paardeneigenaar dan aan jou antwoord, oh geef ik te weinig? Jeetje wat vervelend ik dacht dat het genoeg was. Hoeveel voer jij je paard?
In de paarden blijven we een leven lang leren.
Onbewust kun jij deze stalgenoot nu wat leren over de voerbehoefte van het paard. Alleen maar door eens niet te oordelen over een ander maar heel simpel de boel om te denken. In de paardensport ben je nooit uitgeleerd. Je blijft je hele “paardenleven” lang leren. Als paardeneigenaar, ruiter, instructeur, official, hoefsmid, dierenarts, fysiotherapeut en ga zo maar door. En gelukkig zijn de mogelijkheden er. Mensen die zich verdiept hebben in een bepaald aspect van het paard zijn bereid om ons, paardenliefhebbers, hun kennis over te dragen. Elke week kunnen we via diverse aanbieders weer wat leren over paarden. En daarom denk ik dat zij die niet beter doen simpelweg niet beter weten.
